гармо́ніка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гармо́ніка
Р. гармо́нікі
Д. гармо́ніцы
В. гармо́ніку
Т. гармо́нікай
гармо́нікаю
М. гармо́ніцы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пералі́вісты, -ая, -ае.

3 пералівамі (пра гукі, святло).

Пералівістыя пераборы гармоніка.

П. колер.

|| наз. пералі́вістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хры́плы, -ая, -ае.

3 нячыстым тонам, сіплы (пра гукі).

Х. голас.

Хрыплыя гукі гармоніка.

|| наз. хры́пласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гармо́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гармо́нік гармо́нікі
Р. гармо́ніка гармо́нікаў
Д. гармо́ніку гармо́нікам
В. гармо́нік гармо́нікі
Т. гармо́нікам гармо́нікамі
М. гармо́ніку гармо́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

Іграць на к.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прысе́сць, про́сясць, про́сяць, про́сізь ’палатно, натканае за адзін прыём; палатно, складзенае ў выглядзе гармоніка’ (віл., чэрв., пух., іўеў., шчуч., Сл. ПЗБ). Гл. прасе́сць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лад², -а і -у, М -дзе і ў ладу́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. -у. Спосаб пабудовы гукарада, арганізацыя музычных гукаў.

2. -а. Папярочнае дзяленне на грыфе струнных музычных інструментаў.

3. мн. Клавішы гармоніка, духавых інструментаў.

Перабіраць лады.

|| прым. ла́давы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пералі́ў, -лі́ву м., чаще мн. перели́в;

~лі́вы фа́рбаў — перели́вы кра́сок;

~лі́вы гармо́ніка — перели́вы гармо́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звонкагало́сы, ‑ая, ‑ае.

Са звонкім голасам. З саду далятала вясёлая гамана — то дзявочая прыпеўка, то выбух смеху, то пераліў звонкага голаса гармоніка. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэрці́на, нескл., н.

1. Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

2. Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі.

[Іт. concertino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)