гармо́ника ж., муз. гармо́нік, -ка м., гармо́нь, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гармо́нік м.

1. гармо́ника ж.; гармо́шка ж., гармо́нь ж.;

2.: ~кам гармо́шкой; гармо́никой;

бо́ты ~кам — сапоги́ гармо́шкой (гармо́никой);

○ губны́ г. — губна́я гармо́ника (гармо́шка)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гармо́нік ’гармонік’ (БРС, Касп., Шат.), ’малы губны гармонік’ (Сцяц.). Дысіміляцыяй (м — н > м — л) з гармо́нік узнікла гармо́лік (Шат.); параўн. рус. дыял. гармо́ль ’тс’ (СРНГ, 6, 144). Рус. гармо́ника, гармо́нь. Запазычанне з ням. Harmonika (< англ.). Гл. Фасмер, 1, 394; Шанскі, 1, Г, 30. Няясна, як у бел. мове ўзнікла слова м. р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

губны́ в разн. знач. губно́й;

~на́я пама́да — губна́я пома́да;

г. гармо́нік — губна́я гармо́ника (гармо́шка);

○ ~ныя гу́кі — лингв. губны́е зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)