гарбі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гарбі́нка гарбі́нкі
Р. гарбі́нкі гарбі́нак
Д. гарбі́нцы гарбі́нкам
В. гарбі́нку гарбі́нкі
Т. гарбі́нкай
гарбі́нкаю		 гарбі́нкамі
М. гарбі́нцы гарбі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гарбі́нка ж., уменьш. горби́нка;

нос з ~кай — нос с горби́нкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Памянш. да гарбіна; маленькая гарбіна. Нос з гарбінкай. □ Кожная грудка лёду, кожны парог — гарбінка, выступ зямлі, узгорачак становяць .. [ручайкам] замінкі.. ў іх імклівым руху. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Акруглы выступ на чым-н., выпукласць.

|| памянш. гарбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Нос з гарбінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарбі́на ж, гарбі́нка ж:

нос з гарбі́нкй gebógene Náse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарбі́нка Невялікая пакатая горка на роўным месцы; узгорак (БРС). Тое ж гарба́ціна, гарбі́на́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

горби́нка гарбі́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбы́лінка

‘гарбінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гарбы́лінка гарбы́лінкі
Р. гарбы́лінкі гарбы́лінак
Д. гарбы́лінцы гарбы́лінкам
В. гарбы́лінку гарбы́лінкі
Т. гарбы́лінкай
гарбы́лінкаю		 гарбы́лінкамі
М. гарбы́лінцы гарбы́лінках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

замі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Вымушаная затрымка ў рабоце, дзейнасці каго‑, чаго‑н. Ад цямна да цямна не пакідаў поля і Уладзімір Аляксеевіч. Абы-якая замінка ці маленькая няўпраўка, ён ужо там. Пальчэўскі. Нельга дапускаць ніводнай, нават самай маленькай замінкі ў руху паяздоў. Васілевіч.

2. Тое, што замінае, абцяжарвае; перашкода. Кожная грудка лёду, кожны парог-гарбінка, выступ зямлі, узгорачак становяць.. [ручайкам] замінкі.. ў іх імклівым руху. Колас. [Маргун:] А гэту замінку мне пакінь. (Паказвае на вінтоўку). Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)