гарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны; незак., што (разм.).

Тое, што і горбіць.

Г. плечы.

|| зак. згарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарба́ціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гарба́чу гарба́цім
2-я ас. гарба́ціш гарба́ціце
3-я ас. гарба́ціць гарба́цяць
Прошлы час
м. гарба́ціў гарба́цілі
ж. гарба́ціла
н. гарба́ціла
Загадны лад
2-я ас. гарба́ць гарба́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гарба́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарба́ціць несов. горба́тить, го́рбить; суту́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; незак., што.

Разм. Тое, што і горбіць. Гарбаціць спіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згарба́ціць гл. гарбаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горба́тить несов., разг. гарба́ціць, го́рбіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згарба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць.

Зак. да гарбаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)