гарачы́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гарачу́ |
гарачы́м |
| 2-я ас. |
гарачы́ш |
гарачыце́ |
| 3-я ас. |
гарачы́ць |
гарача́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гарачы́ў |
гарачы́лі |
| ж. |
гарачы́ла |
| н. |
гарачы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гарачы́ |
гарачы́це |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гарачы́ць несов. горячи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.
Узбуджаць, запаляць, прыводзяць у азарт. Васіль як бы чуў дзедава навучанне, якое яшчэ больш гарачыла, падбівала на смеласць: «Не папускайся!» Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
горячи́ть несов., прям., перен. гарачы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)