Verbum

анлайнавы слоўнік

гарапа́шніцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гарапа́шніцкі	гарапа́шніцкая	гарапа́шніцкае	гарапа́шніцкія
Р.	гарапа́шніцкага	гарапа́шніцкай гарапа́шніцкае	гарапа́шніцкага	гарапа́шніцкіх
Д.	гарапа́шніцкаму	гарапа́шніцкай	гарапа́шніцкаму	гарапа́шніцкім
В.	гарапа́шніцкі (неадуш.) гарапа́шніцкага (адуш.)	гарапа́шніцкую	гарапа́шніцкае	гарапа́шніцкія (неадуш.) гарапа́шніцкіх (адуш.)
Т.	гарапа́шніцкім	гарапа́шніцкай гарапа́шніцкаю	гарапа́шніцкім	гарапа́шніцкімі
М.	гарапа́шніцкім	гарапа́шніцкай	гарапа́шніцкім	гарапа́шніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарапа́шніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які належыць гарапашніку; такі, як у гарапашніка. Калі.. [Лабановіч] уставаў разам з усімі, каб узяцца за якую-небудзь работу, дык дзядзька або маці заўважалі, што ён мог бы паспаць і даўжэй, і не яго ўжо справа цягнуць гарапашніцкую лямку простых людзей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарапа́шніцкі разм. ármselig, élend; tráurig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гарапа́шнік, -а, мн. -і, -аў (разм.).

Бедны, гаротны чалавек.

|| ж. гарапа́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гарапа́шніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)