Гаравы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Гаравы́я
Р. Гаравы́х
Д. Гаравы́м
В. Гаравы́я
Т. Гаравы́мі
М. Гаравы́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ГАРАВЫ́Я,

гарадзішча днепра-дзвінскай культуры і курганны могільнік полацкіх крывічоў каля в. Гаравыя Полацкага р-на Віцебскай вобл. На гарадзішчы выяўлены рэшткі доўгіх жытлаў слупавой канструкцыі, каменнае агнішча; сярод знаходак ляпны гліняны посуд, жал. прылады працы, косці жывёл. На могільніку было 38 круглых і падоўжаных у плане насыпаў; пахавальны абрад — трупаспаленне; пахавальны інвентар (шкляныя пацеркі, бронз. ўпрыгожанні, ляпныя гаршкі) выяўлены толькі ў 3 курганах.

т. 5, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

га́равы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́равы га́равая га́равае га́равыя
Р. га́равага га́равай
га́равае		 га́равага га́равых
Д. га́раваму га́равай га́раваму га́равым
В. га́равы (неадуш.)
га́равага (адуш.)		 га́равую га́равае га́равыя (неадуш.)
га́равых (адуш.)
Т. га́равым га́равай
га́раваю		 га́равым га́равымі
М. га́равым га́равай га́равым га́равых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

таўка́ч Ст.-бел. Востраў сярод балота.

□ ур. Таўка́ч (гарадзішча на астраўку сярод балота, парослае лесам) каля в. Гаравыя Пол. («Савецкая краіна», 1932, № 5, травень, 76), в. Таўкачоўка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)