гані́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто праследуе, прыгнятае каго-н.

|| ж. гані́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гані́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гані́цель гані́целі
Р. гані́целя гані́целяў
Д. гані́целю гані́целям
В. гані́целя гані́целяў
Т. гані́целем гані́целямі
М. гані́целю гані́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гані́цель м. гони́тель, пресле́дователь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гані́цель, ‑я, м.

Той, хто праследуе, прыгнятае каго‑, што‑н.; душыцель. Царква і манастыры, выступаючы ў ролі ганіцеляў асветы і навукі, у сваіх інтарэсах свядома культывавалі і падтрымлівалі сярод насельніцтва ўсеагульную непісьменнасць і забабоны. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гані́цель м. разм. Verfólger m -s, -, Unterdrücker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гони́тель гані́цель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

persecutor [ˈpɜ:sɪkju:tə] n. прасле́давацель, гані́цель

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гані́целька, ‑і, ДМ ‑льцы, ж.

Жан. да ганіцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tropiciel

м.

1. праследавацель; ганіцель;

2. следапыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пресле́дователь прасле́давацель, -ля м., перасле́днік, -ка м.; (гонитель) гані́цель, -ля м.; (притеснитель) прыгнята́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)