гано́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гано́рны |
гано́рная |
гано́рнае |
гано́рныя |
| Р. |
гано́рнага |
гано́рнай
гано́рнае |
гано́рнага |
гано́рных |
| Д. |
гано́рнаму |
гано́рнай |
гано́рнаму |
гано́рным |
| В. |
гано́рны (неадуш.)
гано́рнага (адуш.) |
гано́рную |
гано́рнае |
гано́рныя (неадуш.)
гано́рных (адуш.) |
| Т. |
гано́рным |
гано́рнай
гано́рнаю |
гано́рным |
гано́рнымі |
| М. |
гано́рным |
гано́рнай |
гано́рным |
гано́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гано́рны ’ганарлівы’ (БРС). Укр. дыял. (зах.) гоно́рний. Як сведчыць націск у гэтых словах, яны, пэўна, з’яўляюцца запазычаннямі з польск. мовы. Параўн. польск. honorny ’тс’ (ад honor). Польск. honorny добра засведчана ў многіх польск. гаворках (гл. Карловіч, II, 189).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)