га́нгстэр, ‑а, м.

Бандыт, удзельнік грабежніцкай шайкі ў ЗША.

[Англ. gangster.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГА́НГСТЭР

(англ. gangster ад gang шайка, банда),

удзельнік арганізаванай групы злачынцаў, якія займаюцца вымаганнем, шантажом, забойствамі, выкраданнем людзей і інш.

т. 5, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

га́нгстэр

(англ. gangster, ад gang = шайка)

член бандыцкай арганізацыі, які робіць бізнес незаконнымі сродкамі — забойствамі, грабяжом, подкупам, запалохваннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Га́нгстэр (БРС). Запазычанне з рус. мовы, куды ў новыя часы патрапіла з англ. мовы: англ. gangster ’тс’ (ад gang ’банда’). Падрабязней гл. Шанскі, 1, Г, 26.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

га́нгстэр

(англ. gangster, ад gang = банда)

член бандыцкай арганізацыі, які робіць бізнес незаконнымі сродкамі — забойствамі, грабяжом, подкупам, запалохваннем.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

gangster

м. гангстэр; бандыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kíller

m -s, - груб. забо́йца, га́нгстэр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gangster

['gεŋstər] і ['gaŋ-]

m -s, - га́нгстэр, банды́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гангстэры́зм

(ад гангстэр)

арганізаваная злачыннасць, адна з формаў бізнесу; бандытызм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

gangster

[ˈgæŋstər]

1.

n.

га́нгстэр, банды́т -а m.

2.

adj.

га́нгстэрскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)