Ганаровая Міжнародная прэмія міру 2/593

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ГАНАРО́ВАЯ ГРА́МАТА ПРЭЗІ́ДЫУМА ВЯРХО́ЎНАГА САВЕ́ТА РЭСПУ́БЛІКІ БЕЛАРУ́СЬ,

гл. ў арт. Граматы Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь.

т. 5, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маэ́стра, нескл., м.

Ганаровая назва выдатных музыкантаў, жывапісцаў, шахматыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганаро́вы, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца пашанай; пачэсны.

Г. госць.

2. Які прысвойваецца за вялікія заслугі.

Ганаровая грамата.

3. Які выбіраецца ў знак павагі, пашаны.

Г. прэзідыум.

Г. акадэмік.

4. Які выражае гонар, праводзіцца ў знак павагі.

Ганаровая варта.

5. Які аказвае гонар каму-н.

Г. абавязак.

Ганаровая нічыя (якая не парушае годнасці).

|| наз. ганаро́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каміла́ўка, -і, ДМ -ла́ўцы, мн. -і, -ла́вак, ж.

Высокі цыліндрычны галаўны ўбор — ганаровая ўзнагарода праваслаўным святарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганаро́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ганаро́вы ганаро́вая ганаро́вае ганаро́выя
Р. ганаро́вага ганаро́вай
ганаро́вае		 ганаро́вага ганаро́вых
Д. ганаро́ваму ганаро́вай ганаро́ваму ганаро́вым
В. ганаро́вы (неадуш.)
ганаро́вага (адуш.)		 ганаро́вую ганаро́вае ганаро́выя (неадуш.)
ганаро́вых (адуш.)
Т. ганаро́вым ганаро́вай
ганаро́ваю		 ганаро́вым ганаро́вымі
М. ганаро́вым ганаро́вай ганаро́вым ганаро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ганаро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца пашанай; пачэсны. Ганаровы госць.

2. Які даецца, прысвойваецца за вялікія заслугі. Ганаровая грамата. Ганаровае званне. // Які выбіраецца ў знак павагі, пашаны. Ганаровы прэзідыум. Ганаровы старшыня. // Які з’яўляецца выражэннем гонару, праводзіцца ў знак павагі. Ганаровая варта. Ганаровы прыём.

3. Які робіць гонар каму‑н. Ганаровае прызначэнне. Ганаровы абавязак. Ганаровая смерць. // Які не парушае годнасці каго‑, чаго‑н. Ганаровы мір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганаро́вы Éhren-, ángesehen, éhrenvoll;

ганаро́вая ва́рта Éhrenwache f -, -n;

ганаро́вая гра́мата Éhrenurkunde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Маэстра ’ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта’, ’званне выдатных шахматыстаў’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мовы з італ. maestro ’майстар’, ’настаўнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Éhrenurkunde

f -, -n ганаро́вая грама́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)