галіно́вік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галіно́вік |
галіно́вікі |
| Р. |
галіно́віка |
галіно́вікаў |
| Д. |
галіно́віку |
галіно́вікам |
| В. |
галіно́віка |
галіно́вікаў |
| Т. |
галіно́вікам |
галіно́вікамі |
| М. |
галіно́віку |
галіно́віках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
галіно́вік м., разг. отраслеви́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отраслеви́к разг. галіно́вік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)