га́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́льскі га́льская га́льскае га́льскія
Р. га́льскага га́льскай
га́льскае		 га́льскага га́льскіх
Д. га́льскаму га́льскай га́льскаму га́льскім
В. га́льскі (неадуш.)
га́льскага (адуш.)		 га́льскую га́льскае га́льскія (неадуш.)
га́льскіх (адуш.)
Т. га́льскім га́льскай
га́льскаю		 га́льскім га́льскімі
М. га́льскім га́льскай га́льскім га́льскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гадаў, належыць ім. Гальская культура. Гальская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́лы, -аў, адз. гал, -а, м.

1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.

2. Французы (уст., паэт.).

|| прым. га́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́лльский ист. га́льскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gallic [ˈgælɪk] adj. га́льскі; францу́зскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gallic

[ˈgælɪk]

adj.

1) га́льскі (пра культу́ру, мо́ву га́лаў)

2) га́льскі, францу́скі

Gallic wit — францу́ская дасьці́пнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gaulish

[ˈgɔlɪʃ]

1.

adj.

га́льскі (культу́ра)

2.

n.

га́льская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

галіцы́зм

(фр. gallicisme, ад лац. Gallicus = гальскі)

слова ці выраз, запазычаныя з французскай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галіка́нства

(ад лац. gallicanus = гальскі)

рэлігійна-палітычны рух, прыхільнікі якога дабіваліся аўтаноміі французскай каталіцкай царквы ад папства (13—18 ст.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЛІКА́НСТВА,

галіканізм (ад лац. gallicanus літар. гальскі, тут французскі), рэліг.-паліт. рух у Францыі ў 13—18 ст., які меў на мэце дасягненне аўтаноміі франц. каталіцкай царквы ад папства. Зарадзілася ў часы Філіпа IV Прыгожага ў час яго барацьбы з папам Баніфацыем VIII за прэрагатывы свецкай улады. Найб. развіццё галіканства атрымала ў 15—17 ст. Асн. палажэнні (сфармуляваны ў 1682 у «Дэкларацыі галіканскага духавенства») дзейнічалі да канца 18 ст. і былі пакладзены Напалеонам І у аснову статуса франц. дзярж. царквы. У сучасных умовах ідэі галіканства праяўляюцца аддалена ў патрабаваннях франц. епіскапата большай самастойнасці ў мясц. царк. кіраванні.

т. 4, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)