галы́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галы́шка |
галы́шкі |
| Р. |
галы́шкі |
галы́шак |
| Д. |
галы́шцы |
галы́шкам |
| В. |
галы́шку |
галы́шак |
| Т. |
галы́шкай галы́шкаю |
галы́шкамі |
| М. |
галы́шцы |
галы́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
галы́шка ж., разг., ласк. голы́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Жан. да галыш (у 1, 2 знач.).
2. Тое, што і галыш (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
голы́шка разг. галы́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Púppenkind
n -(e)s, -kinder ля́лька-галы́шка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)