галы́ш

‘гладкі камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галы́ш галышы́
Р. галыша́ галышо́ў
Д. галышу́ галыша́м
В. галы́ш галышы́
Т. галышо́м галыша́мі
М. галышы́ галыша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галы́ш

‘голы чалавек, голае дзіця’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галы́ш галышы́
Р. галыша́ галышо́ў
Д. галышу́ галыша́м
В. галыша́ галышо́ў
Т. галышо́м галыша́мі
М. галышу́ галыша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галы́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Голае дзіця, голы чалавек.

2. Невялікі круглы гладкі камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галы́ш, -ша́ м.

1. разг. (голый человек) голы́ш;

2. разг., уст. (бедный человек) голы́ш;

3. (круглый гладкий камень) голы́ш;

4. (вид куклы) пупс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галы́ш, ‑а, м.

Разм.

1. Голы чалавек, голае дзіця.

2. Бедны чалавек. Хто Якім? Галыш, без роду, сын убогага, батрак! Колас.

3. Круглы гладкі камень. На галышах, ля стромкай кручы Расце самшыт з каравым суччам. Грахоўскі. Анечка ішла, увесь час баязліва паглядаючы на ваду, чаплялася жоўтымі сандалікамі за вапенныя галышы. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галы́ш м разм

1. (голае дзіця) nácktes Kind; жарт Náckedei m -s, -e і -s;

2. (лялька) Ваbypuppe [´be:bi-] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

галы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Жан. да галыш (у 1, 2 знач.).

2. Тое, што і галыш (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

голы́ш разг. галы́ш, -ша́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hołysz

м. галыш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

галя́к, ‑а, м.

Разм.

1. Пагард. Бядняк, галыш (у 2 знач.).

2. у знач. прысл. галяко́м. Без адзення, будучы голым. Не хадзі галяком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)