галыно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галыно́вы галыно́вая галыно́вае галыно́выя
Р. галыно́вага галыно́вай
галыно́вае
галыно́вага галыно́вых
Д. галыно́ваму галыно́вай галыно́ваму галыно́вым
В. галыно́вы (неадуш.)
галыно́вага (адуш.)
галыно́вую галыно́вае галыно́выя (неадуш.)
галыно́вых (адуш.)
Т. галыно́вым галыно́вай
галыно́ваю
галыно́вым галыно́вымі
М. галыно́вым галыно́вай галыно́вым галыно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галыно́вы хим. квасцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квасцо́вый хим. галыно́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ałunowy

хім. галыновы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛУНІ́Т

(франц. alunite ад alun галын),

галыновы камень, мінерал класа сульфатаў KaAl3[SO4]2(OH)6. Крышталізуецца ў трыганальнай сінганіі. Шчыльныя і рыхлыя масы, радзей крышталі, валакністыя і зярністыя агрэгаты. Колер белы, шараваты, жаўтаваты, буры. Бляск шкляны да перламутравага. Цв. 3,5—4,5; крохкі. Шчыльн. 2,6—2,8 г/см³. Алуніт — сыравіна для атрымання галыну, сульфату алюмінію, часткова калійных соляў, сернай кіслаты. Гл. таксама Алунітавая руда.

Алуніт.

т. 1, с. 270

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)