галчы́ны гл. галка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галчы́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галчы́ны галчы́ная галчы́нае галчы́ныя
Р. галчы́нага галчы́най
галчы́нае		 галчы́нага галчы́ных
Д. галчы́наму галчы́най галчы́наму галчы́ным
В. галчы́ны (неадуш.)
галчы́нага (адуш.)		 галчы́ную галчы́нае галчы́ныя (неадуш.)
галчы́ных (адуш.)
Т. галчы́ным галчы́най
галчы́наю		 галчы́ным галчы́нымі
М. галчы́ным галчы́най галчы́ным галчы́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галчы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галкі ​1, уласцівы ёй. Галчыны крык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Птушка сямейства крумкачовых з шэрым або чорным апярэннем.

|| памянш. га́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. галчы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́лочий галчы́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́лчын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́лчын га́лчына га́лчына га́лчыны
Р. га́лчынага га́лчынай
га́лчынае		 га́лчынага га́лчыных
Д. га́лчынаму га́лчынай га́лчынаму га́лчыным
В. га́лчын (неадуш.)
га́лчынага (адуш.)		 га́лчыну га́лчына га́лчыны (неадуш.)
га́лчыных (адуш.)
Т. га́лчыным га́лчынай
га́лчынаю		 га́лчыным га́лчынымі
М. га́лчыным га́лчынай га́лчыным га́лчыных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

kawczy

kawcz|y

галчыны;

~e gniazda — галчыныя гнёзды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)