галубіны - Пошук

галубі́ны

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	галубі́ны	галубі́ная	галубі́нае	галубі́ныя
Р.	галубі́нага	галубі́най галубі́нае	галубі́нага	галубі́ных
Д.	галубі́наму	галубі́най	галубі́наму	галубі́ным
В.	галубі́ны (неадуш.) галубі́нага (адуш.)	галубі́ную	галубі́нае	галубі́ныя (неадуш.) галубі́ных (адуш.)
Т.	галубі́ным	галубі́най галубі́наю	галубі́ным	галубі́нымі
М.	галубі́ным	галубі́най	галубі́ным	галубі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галубі́ны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	галубі́ны	галубі́ная	галубі́нае	галубі́ныя
Р.	галубі́нага	галубі́най галубі́нае	галубі́нага	галубі́ных
Д.	галубі́наму	галубі́най	галубі́наму	галубі́ным
В.	галубі́ны (неадуш.) галубі́нага (адуш.)	галубі́ную	галубі́нае	галубі́ныя (неадуш.) галубі́ных (адуш.)
Т.	галубі́ным	галубі́най галубі́наю	галубі́ным	галубі́нымі
М.	галубі́ным	галубі́най	галубі́ным	галубі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галубі́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	галубі́ны	галубі́ная	галубі́нае	галубі́ныя
Р.	галубі́нага	галубі́най галубі́нае	галубі́нага	галубі́ных
Д.	галубі́наму	галубі́най	галубі́наму	галубі́ным
В.	галубі́ны (неадуш.) галубі́нага (адуш.)	галубі́ную	галубі́нае	галубі́ныя (неадуш.) галубі́ных (адуш.)
Т.	галубі́ным	галубі́най галубі́наю	галубі́ным	галубі́нымі
М.	галубі́ным	галубі́най	галубі́ным	галубі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галубі́ны гл. голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галубі́ны голуби́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галубі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да голуба, належыць яму. Галубіныя пароды. Галубінае яйцо. // Уласцівы голубу, такі, як у голуба. Галубіны нораў. □ [Машка] рупліва тупала па пяску, тоўхаючыся ўперад галубінай хадой. Брыль. // Заснаваны на выкарыстанні паштовых галубоў. Галубіная пошта.

2. перан. Пяшчотны, ціхі, незласлівы. Галубіная душа. □ — Звонкай песняй, харошаю казкаю Ў душы маёй вернай жывеш, Бо сваёй галубінаю ласкаю Акрыляеш, мне сілы даеш. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Галубі́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Галубі́на
Р.	Галубі́ны
Д.	Галубі́не
В.	Галубі́ну
Т.	Галубі́най Галубі́наю
М.	Галубі́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галубі́ны

1. Táuben-;

галубі́ная по́шта Táubenpost f -;

2. перан (пяшчотны) sánftmütig, mild, wie éine Táube

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

го́луб, -а, мн. галубы́, галубо́ў, м.

Птушка сямейства галубіных пераважна з шаравата-блакітным ці белым апярэннем і вялікім зобам.

Дзікі г.

Г. міру (відарыс белага голуба як сімвал міру).

|| памянш. галубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. галубі́ны, -ая, -ае.

Галубіныя гнёзды.

Галубіная пошта.

Галубіная душа (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

голуби́ный прям., перен. галубі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum