галапу́зы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галапу́зы галапу́зая галапу́зае галапу́зыя
Р. галапу́зага галапу́зай
галапу́зае		 галапу́зага галапу́зых
Д. галапу́заму галапу́зай галапу́заму галапу́зым
В. галапу́зы (неадуш.)
галапу́зага (адуш.)		 галапу́зую галапу́зае галапу́зыя (неадуш.)
галапу́зых (адуш.)
Т. галапу́зым галапу́зай
галапу́заю		 галапу́зым галапу́зымі
М. галапу́зым галапу́зай галапу́зым галапу́зых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галапу́зы прост.

1. прил. голопу́зый;

2. в знач. сущ. голопу́зый, голодра́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галапу́зы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З голым жыватом (звычайна пра дзяцей). — Прэч! Наз-зад, галапузыя чэрці! — зашыпеў на [хлапчукоў] спраўнік і пагразіў шабляй. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галапу́зы наз. м. гл. галадрaнeц

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

голопу́зый прост. галапу́зы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галапу́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галапу́з галапу́зы
Р. галапу́за галапу́заў
Д. галапу́зу галапу́зам
В. галапу́за галапу́заў
Т. галапу́зам галапу́замі
М. галапу́зе галапу́зах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпаркано́гі, ‑ая, ‑ае.

Які хутка ходзіць і бегае. Шпарканогі заяц. □ — А што лепш, Пеця, — шпарканогі кенгуру ці галапузы дрозд? Ракітны. Завывае, бы ў лесе ваўчыца, Шпарканогі кур’ерскі цягнік. Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедны, небагаты, голы, збяднелы, згалелы, агалелы, незаможны, убогі, жабрацкі; галапузы (разм.); сярмяжны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)