галама́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галама́н галама́ны
Р. галама́на галама́наў
Д. галама́ну галама́нам
В. галама́на галама́наў
Т. галама́нам галама́намі
М. галама́не галама́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галама́н м. галлома́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галама́н, ‑а, м.

Той, хто мае цягу да ўсяго французскага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галлома́н галама́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)