галалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. галалі́т
Р. галалі́ту
Д. галалі́ту
В. галалі́т
Т. галалі́там
М. галалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галалі́т, -ту м. галали́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластмаса з бялковага рэчыва — казеіну, падобная на натуральны рог, але цвярдзейшая і менш эластычная за яго. Гузік з галаліту.

[Ад грэч. gala — малако і litos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галалі́т

(ад гр. gala = малако + -літ)

пластмаса з сумесі казеіну, мачавіны і пластыфікатару, апрацаванай фармалінам; выкарыстоўваецца для вырабу гузікаў, грабянёў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

галали́т тех. галалі́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)