галава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галава́ты галава́тая галава́тае галава́тыя
Р. галава́тага галава́тай
галава́тае		 галава́тага галава́тых
Д. галава́таму галава́тай галава́таму галава́тым
В. галава́ты (неадуш.)
галава́тага (адуш.)		 галава́тую галава́тае галава́тыя (неадуш.)
галава́тых (адуш.)
Т. галава́тым галава́тай
галава́таю		 галава́тым галава́тымі
М. галава́тым галава́тай галава́тым галава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

галава́ты большеголо́вый, голова́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галава́сты і галава́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікай галавой.

Галавастая рыба.

2. перан. Здольны глыбока мысліць; разумны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галава́сты, галава́ты разм gróßköpfig;

(разумны) галава́сты чалаве́к Gróßkopf m -(e)s, -köpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

галава́сты, см. галава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

большеголо́вый вялікагало́вы; разг. галава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голова́стый прост. галава́ты, галава́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)