гайня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гайня́
Р. гайні́
Д. гайні́
В. гайню́
Т. гайнёй
гайнёю
М. гайні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гайня́ ж., обл. ста́я (собак, волков)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гайня́ і гання́, ‑і, ж.

Абл. Зграя ваўкоў, сабак. У піліпаўку мінулай зімою цэлая гайня ваўкоў спынілася ноччу непадалёку ад сядзібы і завыла. Пальчэўскі. З сядзібы данёсся брэх сабачай ганні. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гайня́ ’зграя сабак, ваўкоў’ (Інстр. II, Бір. Дзярж., БРС), ’група дзяцей, якія сваволяць’ (Жд. 2). Няпэўна, ці ёсць нейкая сувязь з гайно 1. Хутчэй з ганя́ (> гайня́, параўн. байня < баня, гайніць < ганіць і да т. п.) да *gonъ, *gъnati: *gonь. Параўн. Янк. II, 49.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

згра́я, -і, мн. -і, -яў, ж. (разм.).

1. Гайня сабак, ваўкоў і пад.

2. перан. Банда, шайка (пагард.).

Зладзейская з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гання́ ж., см. гайня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гання́,

гл. гайня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руя́, ‑і, ж.

Абл. Зграя (ваўкоў, сабак) у перыяд цечкі; гайня. Быццё плыло, узнятаег руёй, Над белай заміраючай зямлёй. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sfora

ж. зграя, гайня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zgraja

ж.

1. зграя; гайня;

zgraja wilków — воўчая зграя;

2. хеўра; банда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)