гайда́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гайда́нка
Р. гайда́нкі
Д. гайда́нцы
В. гайда́нку
Т. гайда́нкай
гайда́нкаю
М. гайда́нцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гайда́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Няроўны рух самалёта, вагальны ход судна і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гайда́нка ж., разг. ка́чка; болта́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гайда́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Няроўны, неспакойны ход судна, самалёта, машыны і пад. у час руху. Баранцава мора вельмі неспакойнае, асабліва цяпер, увосень. Як толькі наш параход увайшоў у яго воды, пачалася гайданка. Бяганская. Гайданка аўтобуса не перашкаджае жанчынам гаварыць і гаварыць. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайда́нка

1. разм Schwánken n -s; Scháukeln n -s;

2. марск Scháukeln n, Róllen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Га́йданка ’гушкалка’ (Сцяшк.), гайда́нка ’арэлі’ (Янк. II), гайда́нка (БРС) = рус. ’качка, боўтанка’. Утварэнне ад гайда́ць, гайда́цца (гл.) паводле аналагічнай мадэлі гуля́ць — гуля́нка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

болта́нка разг. гайда́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́чка​I мор. гайда́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kołysanie

н.

1. калыханне, гайданне;

2. гайданка;

kołysanie boczne мар. бакавая гайданка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schaukeln

n -s

1) гайда́нне, разго́йдванне; калыха́нне, хіста́нне

2) марск. гайда́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)