гадю́ка прям., перен. гадзю́ка, -кі ж.; га́дзіна, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гад ’гад, змяя’, га́дзіна, гадзю́ка. Рус. гад (га́дина, гадю́ка), укр. гад, гадю́ка, польск. gad, чэш. had, балг. гад і г. д. Прасл. *gadъ. Паводле Фасмера (1, 381), Трубачова (Эт. сл., 6, 82) з і.-е. *gu̯ōdh‑ (: *gu̯ēdh‑): параўн. ст.-англ. cwēd дрэнны’, літ. gė́da ’сорам’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гадзю́ка ж.
1. зоол. гадю́ка;
2. разг., бран., см. га́дзіна 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)