гадлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гадлі́вы гадлі́вая гадлі́вае гадлі́выя
Р. гадлі́вага гадлі́вай
гадлі́вае		 гадлі́вага гадлі́вых
Д. гадлі́ваму гадлі́вай гадлі́ваму гадлі́вым
В. гадлі́вы (неадуш.)
гадлі́вага (адуш.)		 гадлі́вую гадлі́вае гадлі́выя (неадуш.)
гадлі́вых (адуш.)
Т. гадлі́вым гадлі́вай
гадлі́ваю		 гадлі́вым гадлі́вымі
М. гадлі́вым гадлі́вай гадлі́вым гадлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гадлі́вы, -ая, -ае.

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы.

Г. чалавек.

Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| наз. гадлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадлі́вы гадли́вый, тошнотво́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не можа цярпець, не пераносіць гадкага; брыдлівы, грэблівы. Гадлівы чалавек. // Поўны агіды, грэблівасці. [Гунава] з гадлівай грымасай пацёр руку аб палу фрэнча. Пляма не сыходзіла. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадлі́вы ék(e)lig, ékelhaft, ábscheulich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гадли́вый га́длівы, гідлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Гадлівы. Ад калючай стараставай барады і ягонага панібрацтва начальніка пранялі гідлівыя дрыжыкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)