га́дка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
га́дка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

га́дка нареч., разг.

1. га́дко, отврати́тельно, проти́вно;

2. безобра́зно, уро́дливо;

3. га́дко, ме́рзко, скве́рно;

1-3 см. га́дкі;

◊ г. з’е́сці і шкада́ кі́нуць — погов. проти́вно есть и жа́лко вы́плюнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́дка,

1. Прысл. да гадкі.

2. безас. у знач. вык., каму. Блага, агідна, прыкра. Гадка з’есці і шкада кінуць. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́дка прысл wíderlich, ékelhaft; ábscheulich, schéußlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гадо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гадо́к гадкі́
Р. гадка́ гадко́ў
Д. гадку́ гадка́м
В. гадо́к гадкі́
Т. гадко́м гадка́мі
М. гадку́ гадка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гадка

Том: 6, старонка: 238.

img/06/06-238_1222_Гадка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Га́дка ’пагалоска, размова’ (Касп.), ’размова, гутарка’ (Нас.). Запазычанне з польск. gadka ’размова’, ’гутарка, пагалоска, чутка’ (ад gadać), як і многія словы гэтай групы (параўн: гадаць, гаданіна, гаданне, гадула).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бры́дка, прысл.

1. Непрыгожа з выгляду, агідна, пачварна.

2. Непрыстойна, гадка, амаральна, агідна.

Б. паводзіць сябе.

3. безас., у знач. вык. Сорамна.

Як табе не б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́рзко нареч. бры́дка, агі́дна, паску́дна, га́дка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paskudnie

паскудна; гадка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)