гадаўё́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гадаўё́
Р. гадаўя́
Д. гадаўю́
В. гадаўё́
Т. гадаўём
М. гадаўі́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гадаўё, -я́, н., зб.

1. Гадзюкі, гады (у 1 знач.).

У балоце многа гадаўя.

2. Пра людзей, дзеянні і ўчынкі якіх выклікаюць агіду, асуджэнне (разм., лаянк.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадаўё собир., ср., разг. га́ды мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гадаўё, ‑я, н., зб.

1. Гадзюкі, гады (у 1 знач.). Балоты кішэлі гадаўём.

2. Разм. лаянк. Пра людзей, дзеянні і ўчынкі якіх выклікаюць агіду, асуджэнне. Знішчыць фашысцкае гадаўё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reptile

[ˈreptaɪl]

1.

n.

1) гад га́да m., coll. гадаўё n., паўзуны́ pl.

2) по́длы чалаве́к, падхалі́м -а m.

2.

adj.

1) які́ по́ўзае

2) ні́зкі, по́длы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)