гага́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гага́каю гага́каем
2-я ас. гага́каеш гага́каеце
3-я ас. гага́кае гага́каюць
Прошлы час
м. гага́каў гага́калі
ж. гага́кала
н. гага́кала
Загадны лад
2-я ас. гага́кай гага́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гага́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гага́каць несов. гага́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гага́каць, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца крыкам, падобным на гукі «га-га-га» (пра гусей); гагатаць. Галасіста, ажно далёка на паплавах адгукалася рэха, гагакалі гусі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гага́кать несов., прост. гага́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гага́кнуць, ‑не; зак.

Аднакр. да гагакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гага́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гагакаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Ляцяць дзікія гусі.. Іх гагаканне, больш чым вясна, вярэдзіць душу. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)