віхравы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віхравы́ віхрава́я віхраво́е віхравы́я
Р. віхраво́га віхраво́й
віхраво́е		 віхраво́га віхравы́х
Д. віхраво́му віхраво́й віхраво́му віхравы́м
В. віхравы́ (неадуш.)
віхраво́га (адуш.)		 віхраву́ю віхраво́е віхравы́я (неадуш.)
віхравы́х (адуш.)
Т. віхравы́м віхраво́й
віхраво́ю		 віхравы́м віхравы́мі
М. віхравы́м віхраво́й віхравы́м віхравы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віхравы́ вихрево́й;

○ в. рух — физ. вихрево́е движе́ние;

~вы́я то́кі — вихревы́е то́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхравы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае дачыненне да віхру ​1. Віхравы вецер. Віхравы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віхравы́ wírbelartig, wírbelförmig; Wírbel-, turbulént;

віхравы́ пато́к Wírbelstrom m -(e)s, -ströme, turbulénter Strom

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

віхо́р¹, -хра́, мн. -хры́, -хро́ў і ві́хар, віхру, мн. віхры, віхраў, м.

Імклівая кругавая плынь ветру.

Снежны в.

В. падзей (перан.). Імчацца віхрам (прысл.).

|| прым. віхравы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВІХРАВЫ́ РУХ,

рух вадкасці (або газу), пры якім яе часціцы (элементарныя аб’ёмы) рухаюцца паступальна і аварочваюцца вакол некаторай імгненнай восі. Выяўляецца пры цячэнні рэальных (вязкіх) вадкасцей і газаў у трубаправодах або пры вонкавым абцяканні цел.

Віхравы рух абумоўлены тым, што розныя слаі вадкасці (газу) рухаюцца з рознымі скарасцямі (з-за наліпання скорасць часціц каля сценак роўная нулю і павялічваецца пры аддаленні ад іх). Колькасна віхравы рух апісваюць вектарам вуглавой скорасці вярчэння часціц, які наз. віхрам асяроддзя ў дадзеным пункце. Часціцы пры віхравым руху ўтвараюць віхравыя трубкі або асобныя слаі. Віхравая трубка можа мець пачатак і канец толькі на межах вадкасці (газу) або быць замкнёнай, напр. У вадзе на паверхні і дне ракі, у паветры на паверхні зямлі (смерч) і інш.

т. 4, с. 207

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вихрево́й віхравы́;

вихрево́е движе́ние физ. віхравы́ рух.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхро́вы, см. віхравы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віху́ра, -ы, мн. -ы, -ху́р, ж.

1. Бура, завіруха (разм.).

2. Імклівы віхравы рух (паэт.).

|| прым. віху́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турбуле́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Віхравы, беспарадкавы рух (часцінак вадкасці або газу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)