віта́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
віта́нне |
| Р. |
віта́ння |
| Д. |
віта́нню |
| В. |
віта́нне |
| Т. |
віта́ннем |
| М. |
віта́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
віта́нне, -я, н.
1. гл. вітацца, вітаць.
2. мн. -і, -яў. Прывітанне.
Слаць в.
|| прым. віта́льны, -ая, -ае.
В. паклон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віта́нне ср. приве́т м.; приве́тствие;
слаць в. — посыла́ть приве́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віта́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.
2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віта́нне н Willkómmen(s)gruß m -es, -grüße, Willkómmen m -s - (пры сустрэчы гасцей)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
віта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы.
В. за руку.
|| зак. павіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прывіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. віта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.
1. Звяртацца да каго-, чаго-н. з прывітаннем.
В. знаёмага.
В. дэлегатаў канферэнцыі.
В. гасцей.
Вітаю вас!
2. перан. Ухваляць, выказваць адабрэнне чаго-н.
В. прапанову.
3. Віншаваць.
В. з надыходзячым святам.
|| зак. павіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прывіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. віта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алілу́я, выкл.
Вітанне, адрасаванае Богу, хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іўдзейскай і хрысціянскай рэлігій.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
witanie
н. вітанне; сустрэча
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Віншава́нне ’вітанне, слаўленне каго-небудзь з выпадку радаснай падзеі’ (КТС, БРС, Нас., Шпіл.). Іменнае ўтварэнне ад дзеяслова віншаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)