вітамі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вітамі́н вітамі́ны
Р. вітамі́ну вітамі́наў
Д. вітамі́ну вітамі́нам
В. вітамі́н вітамі́ны
Т. вітамі́нам вітамі́намі
М. вітамі́не вітамі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вітамі́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Арганічнае рэчыва, неабходнае для нармальнай жыццядзейнасці жывых арганізмаў, а таксама прэпарат, які ўтрымлівае такія рэчывы.

|| прым. вітамі́нны, -ая, -ае, вітамі́навы, -ая, -ае і вітаміно́зны, -ая, -ае.

Вітамінная (вітамінавая) лабараторыя.

Вітамінозны тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вітамі́н, -ну м. витами́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вітамі́н,

гл. вітаміны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітамі́н м Vitamín [vi-] n -s, -е;

бе́дны на вітамі́ны vitamínarm [vi-];

утрыма́нне вітамі́ну Vitamíngehalt [vi-] m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вітамі́н (БРС). Запазычанне з польск. witamin праз рус. (Шанскі, 1, В, 108; Крукоўскі, Уплыў, 88).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВІТАМІН A,

гл. Рэцінол.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВІТАМІН B₁,

гл. Тыямін.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВІТАМІН B₂,

гл. Рыбафлавін.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВІТАМІН B₆,

гл. Пірыдаксін.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)