віталі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віталі́ст віталі́сты
Р. віталі́ста віталі́стаў
Д. віталі́сту віталі́стам
В. віталі́ста віталі́стаў
Т. віталі́стам віталі́стамі
М. віталі́сце віталі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віталі́ст м., биол. витали́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік віталізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віталі́ст

(фр. vitaliste, ад лац. vitalis = жыццёвы)

паслядоўнік віталізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

витали́ст віталі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)