вісе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вісе́нне
Р. вісе́ння
Д. вісе́нню
В. вісе́нне
Т. вісе́ннем
М. вісе́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вісе́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. вісець (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вісе́нне н. Hängen n -s; (верталёта) Stándschwebe f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Hängen

n -s

1) вісе́нне

2) ве́шанне

◊ mit ~ und Würgen — з ця́жкасцю, з надры́вам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)