вірава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вірава́нне
Р. вірава́ння
Д. вірава́нню
В. вірава́нне
Т. вірава́ннем
М. вірава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вірава́нне ср. бурле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. віраваць (вірыць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вірава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́е; незак.

Утвараць віры, круціць, бурліць.

Вада віруе ля камянёў.

Жыццё віруе вакол (перан.).

|| наз. вірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бурле́ние бурле́нне, -ння ср., вірава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

турбуле́нцыя

(лац. turbulentia = неспакой, віраванне)

віхравы, беспарадкавы рух часцінак вадкасці або газу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вірава́ць ’утвараць віры, круціць, бурліць’, (перан.) ’кіпець, бурліць’ (БРС, КТС; КЭС, лаг.). Укр. вирувати ’бурліць, кіпець’, польск. wirować ’паварочвацца кругом, круціцца вакол чаго-небудзь, над чым-небудзь’; ’надаваць чаму-небудзь віровы рух’, wirować (po wsi) ’бадзяцца па хатах’. Утворана ад вір 1 (гл.) і ітэратыўнага суф. ‑ава‑ (< прасл. ‑ova‑ti). Сюды ж віравацца, віраванне (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spin​1 [spɪn] n.

1. вярчэ́нне; вірава́нне;

give a coin a spin крутану́ць мане́ту;

a double spin па́рнае вя́рчэнне (пра фігурнае катанне)

2. што́пар (пра самалёт);

go/get into a spin увайсці́ ў што́пар

3. infml каро́ткая пае́здка (на машыне, матацыкле і да т.п.);

Let’s go for a spin. Давай праедземся.

♦

in a (flat) spin разгу́блены, у па́ніцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)