вінаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па вінаробстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вінаро́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вінаро́б вінаро́бы
Р. вінаро́ба вінаро́баў
Д. вінаро́бу вінаро́бам
В. вінаро́ба вінаро́баў
Т. вінаро́бам вінаро́бамі
М. вінаро́бе вінаро́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вінаро́б м. виноде́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вінаро́б, ‑а, м.

Той, хто займаецца вінаробствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінаро́б м. Spezialíst für Wéinbereitung, Kéllermeister m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вінаро́б ’вытворца віна’ (КТС, БРС). Утворана, паводле калькі, з рус. винодел пры наяўнасці ўкр. винороб ’тс’. Сюды ж вінаробны, вінаробчы, вінаробства (КТС, БРС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

виноде́л вінаро́б, -ба м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

winiarz

м.

1. вінароб;

2. гандляр віном

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Háuer

m -s, -

1) іко́л

2) дыял. вінаро́б, вінагра́дар

3) горн. забо́йшчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Küfer

m -s, - дыял.

1) бо́ндар

2) вінаро́б; зага́дчык ві́ннага скле́па; дэгуста́тар він

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)