ві́ліс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́ліс ві́лісы
Р. ві́ліса ві́лісаў
Д. ві́лісу ві́лісам
В. ві́ліс ві́лісы
Т. ві́лісам ві́лісамі
М. ві́лісе ві́лісах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ві́ліс м., разг. ви́ллис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́ліс, ‑а, м.

Разм. Легкавая аўтамашына маркі Віліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вілі́са

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вілі́са вілі́сы
Р. вілі́сы вілі́с
Д. вілі́се вілі́сам
В. вілі́су вілі́с
Т. вілі́сай
вілі́саю		 вілі́самі
М. вілі́се вілі́сах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ві́ліс

(англ. willys, ад J. Willys = прозвішча амер. уладальніка аўтамабільнага прадпрыемства)

легкавая аўтамашына маркі Віліс, выпускалася ў 1943—1963 гг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Лаціс Віліс

т. 9, с. 167

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ви́ллис разг. ві́ліс, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)