Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вільча́к, -ка́м. конёк (на крыше)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вільча́к, ‑а, м.
Тое, што і вільчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вільчак 3/90; 7/415; 11/37; 12/650
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ВІЛЬЧА́К, вільчык,
верхняе рабро (грэбень) 2-схільнай страхі і фігурнае вырашэнне верхніх канцоў закрылін 2-схільнай страхі ці страхі з залобкам. Вядомы ў многіх народаў Усх., Цэнтр, і Паўн. Еўропы. Найб. пашыраныя парныя вільчакі, утвораныя верхнімі выпускамі перакрыжаваных канцоў закрылін. Апрацаваныя ў выглядзе стылізаваных рагоў, накіраваных у процілеглыя бакі сілуэтаў птушак, змей, конскіх галоў і інш., у старажытнасці яны выконвалі ролю абярэгаў, з часам сталі дэкар. элементамі традыц. жылля. З пач. 20 ст. саступілі месца адзінарным вільчакам, выпілаваным з адной дошкі ў выглядзе трызубца, стралы, стылізаванай кветкі і інш. і прымацаванай на скрыжаванні закрылін.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Вільча́к ’верх страхі ля вільчыка’ (Касп.); ’разная фігура над франтонам зверху даху’ (БРС); ’вільчык’ (КТС); ’верх даху’ (Абрэмб.). Да вілкі ’развілка, вілы’ (гл.). Паводле В. У. Мартынава (вусн. паведамл.), звязана з усх.-польск.wilk ’дзве дошкі, збітыя разам пад вуглом, якімі накрываецца зверху вільчык гонтавага даху’ (КСПГ) < wilk ’воўк, разная фігура (галава воўка), якая аздабляла вільчык’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
строп¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
Стык бакоў страхі; вільчак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ridge[rɪdʒ]n.
1. го́рны краж; го́рны хрыбе́т
2. край (чаго-н.);
the ridge of a roof ві́льчык, вільча́к; канёк
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
папрыстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Прыставіць, прысланіць да каго‑, чаго‑н. усё, многае. На вільчак паклалі грубейшы прут, астатнія папрыстаўлялі да яго нахільна з абодвух бакоў.Місько.
2. Прызначыць быць дзе‑н., каля каго‑н. — пра ўсіх, многіх. Папрыстаўляць вартавых да палонных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
First
m -(e)s, -e, f -, -en
1) вяршы́ня (гары)
2) вільча́к (даху)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)