вілае́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вілае́т вілае́ты
Р. вілае́та вілае́таў
Д. вілае́ту вілае́там
В. вілае́т вілае́ты
Т. вілае́там вілае́тамі
М. вілае́це вілае́тах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вілае́т м. вилайе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВІЛАЕ́Т,

вілаят, адм.-тэр. адзінка ў некаторых краінах Паўн. Афрыкі, Б. і Сярэдняга Усходу (Алжыр, Туніс, Афганістан і інш.).

т. 4, с. 157

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вілае́т

(тур. vilâyet, ад ар. vilija = кіраваць)

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Турцыі, Алжыры, Тунісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Андижа́нский вилайе́т Андыжа́нскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навои́йский вилайе́т наваі́йскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наманга́нский вилайе́т Наманга́нскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кашкадарьи́нский вилайе́т Кашкадар’і́нскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Самарка́ндский вилайе́т Самарка́ндскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сурхандарьи́нский вилайе́т Сурхандар’і́нскі вілае́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)