візіта́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
візіта́нт |
візіта́нты |
| Р. |
візіта́нта |
візіта́нтаў |
| Д. |
візіта́нту |
візіта́нтам |
| В. |
візіта́нта |
візіта́нтаў |
| Т. |
візіта́нтам |
візіта́нтамі |
| М. |
візіта́нце |
візіта́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Візітант ’наведвальнік’ (КТС, Якуб Колас). Запазычана з польск. уст. wizytant ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наведнік, госць; бывалец, прыхадзень, візітант (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)