візітава́ць
‘наведваць каго-небудзь, што-небудзь (напр., візітаваць касцёл)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
візіту́ю |
візіту́ем |
| 2-я ас. |
візіту́еш |
візіту́еце |
| 3-я ас. |
візіту́е |
візіту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
візітава́ў |
візітава́лі |
| ж. |
візітава́ла |
| н. |
візітава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
візіту́й |
візіту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
візіту́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
*Візітава́ць, візытава́ць ’наведваць з мэтай агляду’ (Нас.). Укр. уст. візытувати, рус. визитировать ’тс’ і г. д. Ст.-бел. визытовати, визитовати ’інспектаваць’ (1608, 1627 г.). Запазычана са ст.-польск. wizytować < лад. vizitare (Булыка, Запазыч., 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)