візі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. візі́т візі́ты
Р. візі́ту візі́таў
Д. візі́ту візі́там
В. візі́т візі́ты
Т. візі́там візі́тамі
М. візі́це візі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візі́т, -у, М -зі́це, мн. -ы, -аў, м.

Наведванне каго-н., пераважна афіцыйнае.

Зрабіць в.

Прыбыць з візітам.

В. урача.

|| прым. візі́тны, -ая, -ае.

Візітная картка.

В. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візі́т, -ту м. визи́т;

зрабі́ць в. — нанести́ визи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

1. Кароткатэрміновае, пераважна афіцыйнае, наведванне каго‑н. Зрабіць візіт. □ Антон Леванюк захварэў. Ларыса збіралася адведаць яго, але не адважвалася, не знаходзіла трапнага поваду для візіту. Стаховіч.

2. Наведванне хворага ўрачом.

[Фр. visite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІЗІ́Т

(франц. visite),

кароткатэрміновае, пераважна афіцыйнае, наведванне краіны (напр., афіцыйнай дэлегацыяй ці асобай) або каго-небудзь (напр., хворага ўрачом).

т. 4, с. 152

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

візі́т Besúch m -s, -e; Visíte [vi-] f -, -n;

візі́т ве́тлівасці Höflichkeitsbesuch m;

прыйсці́ з візі́там, нане́сці візі́т éinen Besúch máchen [ábstatten];

адда́ць візі́т éinen Gégenbesuch máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

візі́т

(фр. visite)

наведванне, пераважна афіцыйнае або ўрачэбнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Візі́т ’наведванне’ (БРС, КТС), ст.-бел. визытъ, визит ’наведванне’; ’дакумент аб выніках праверкі’ (1521 г.) запазычана (Булыка, Запазыч., 63) з польск. wizyta < франц. vizite; гэтаму пярэчыць Крукоўскі (Уплыў, 76). Магчыма і непасрэднае запазычанне з франц. visite.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

візі́т

(фр. visite)

наведванне, пераважна афіцыйнае або ўрачэбнае (напр. в. ветлівасці, нанесці в.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

визи́т візі́т, -ту м.;

нанести́ визи́т зрабі́ць візі́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)