візіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. візіро́ўка візіро́ўкі
Р. візіро́ўкі візіро́вак
Д. візіро́ўцы візіро́ўкам
В. візіро́ўку візіро́ўкі
Т. візіро́ўкай
візіро́ўкаю		 візіро́ўкамі
М. візіро́ўцы візіро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візіро́ўка ж. визиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. візіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Візіро́ўка — дзеянне, паводле дзеяслова візіраваць, наводзіць аптычны прадмет, прыбор на які-небудзь пункт (БРС). Да візір 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

визиро́вка візіро́ўка, -кі ж.; см. визи́ровать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)