вібра́та

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
вібра́та - -

Крыніцы: prym2009.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вібрата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вібрата́
Р. вібраты́
Д. вібраце́
В. вібрату́
Т. вібрато́й
вібрато́ю
М. вібраце́

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вібра́та

(іт. vibrato, ад лац. vibrare = дрыжаць, вагацца)

спосаб выканання пры ігры на струнных музычных інструментах і пры спяванні, калі дрыжанне гуку, голасу дасягаецца дрыжаннем пальца левай рукі на струне або звязак галасавога апарата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

vibrato [vɪˈbrɑ:təʊ] n. (pl. -os) mus. вібра́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)