вя́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вя́цкі |
вя́цкая |
вя́цкае |
вя́цкія |
| Р. |
вя́цкага |
вя́цкай
вя́цкае |
вя́цкага |
вя́цкіх |
| Д. |
вя́цкаму |
вя́цкай |
вя́цкаму |
вя́цкім |
| В. |
вя́цкі (неадуш.)
вя́цкага (адуш.) |
вя́цкую |
вя́цкае |
вя́цкія (неадуш.)
вя́цкіх (адуш.) |
| Т. |
вя́цкім |
вя́цкай
вя́цкаю |
вя́цкім |
вя́цкімі |
| М. |
вя́цкім |
вя́цкай |
вя́цкім |
вя́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ВЯ́ЦКІ УВА́Л,
узвышша на У Усх.-Еўрап. раўніны, у Рэспубліцы Марый Эл і Кіраўскай вобл. Расійскай Федэрацыі. Выш. да 284 м. Выцягнуты амаль мерыдыянальна. Перасякаецца далінай р. Вятка. Складзены з даламітаў, вапнякоў і гіпсаў; развіты карст. Хвойныя лясы.
т. 4, с. 404
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)