вясно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вясно́вы вясно́вая вясно́вае вясно́выя
Р. вясно́вага вясно́вай
вясно́вае		 вясно́вага вясно́вых
Д. вясно́ваму вясно́вай вясно́ваму вясно́вым
В. вясно́вы (неадуш.)
вясно́вага (адуш.)		 вясно́вую вясно́вае вясно́выя (неадуш.)
вясно́вых (адуш.)
Т. вясно́вым вясно́вай
вясно́ваю		 вясно́вым вясно́вымі
М. вясно́вым вясно́вай вясно́вым вясно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вясно́вы, см. веснавы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вясно́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і веснавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімо́ва-вясно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зімо́ва-вясно́вы зімо́ва-вясно́вая зімо́ва-вясно́вае зімо́ва-вясно́выя
Р. зімо́ва-вясно́вага зімо́ва-вясно́вай
зімо́ва-вясно́вае		 зімо́ва-вясно́вага зімо́ва-вясно́вых
Д. зімо́ва-вясно́ваму зімо́ва-вясно́вай зімо́ва-вясно́ваму зімо́ва-вясно́вым
В. зімо́ва-вясно́вы (неадуш.)
зімо́ва-вясно́вага (адуш.)		 зімо́ва-вясно́вую зімо́ва-вясно́вае зімо́ва-вясно́выя (неадуш.)
зімо́ва-вясно́вых (адуш.)
Т. зімо́ва-вясно́вым зімо́ва-вясно́вай
зімо́ва-вясно́ваю		 зімо́ва-вясно́вым зімо́ва-вясно́вымі
М. зімо́ва-вясно́вым зімо́ва-вясно́вай зімо́ва-вясно́вым зімо́ва-вясно́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вясна́, -ы́, мн. вёсны і (з ліч. 2, 3, 4) вясны́, вёсен і вёснаў, ж.

Пара года, якая ідзе за зімой.

Ранняя в.

В. жыцця (перан.: пра маладосць).

|| прым. веснавы́, -а́я, -о́е, вясно́вы, -ая, -ае і вясе́нні, -яя, -яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вясновы катар, гл. Алергія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гнаявік вясновы 7/296—297 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

весе́нний веснавы́, вясно́вы, вясе́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гука́нне, -я, н. (разм.).

1. гл. гукаць.

2. Перагукванне, каб сабрацца разам.

○

Гу́канне вясны — старажытны язычніцкі вясновы абрад, які сімвалізуе абуджэнне прыроды пасля працяглай зімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; -ро́шаны; зак., што.

1. Змачыць кроплямі расы.

А. ногі.

2. Увільгатніць, пакрыць кроплямі вадкасці.

Дожджык вясновы абрасіў зямлю.

|| незак. абро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)