вярэ́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярэ́да вярэ́ды
Р. вярэ́ды вярэ́д
Д. вярэ́дзе вярэ́дам
В. вярэ́ду вярэ́ды
Т. вярэ́дай
вярэ́даю		 вярэ́дамі
М. вярэ́дзе вярэ́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вярэ́да ’крыўда’ (КТС, Х. Шынклер). Да верад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)