вяпро́вы гл. вепр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяпро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяпро́вы вяпро́вая вяпро́вае вяпро́выя
Р. вяпро́вага вяпро́вай
вяпро́вае		 вяпро́вага вяпро́вых
Д. вяпро́ваму вяпро́вай вяпро́ваму вяпро́вым
В. вяпро́вы (неадуш.)
вяпро́вага (адуш.)		 вяпро́вую вяпро́вае вяпро́выя (неадуш.)
вяпро́вых (адуш.)
Т. вяпро́вым вяпро́вай
вяпро́ваю		 вяпро́вым вяпро́вымі
М. вяпро́вым вяпро́вай вяпро́вым вяпро́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяпро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вепра. У маёнтку памешчыка Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяпро́вы Éber

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вепр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самец дзікай свінні; дзік.

|| прым. вяпро́вы, -ая, -ае.

Вяпровая шынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)