вяно́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяно́чны вяно́чная вяно́чнае вяно́чныя
Р. вяно́чнага вяно́чнай
вяно́чнае		 вяно́чнага вяно́чных
Д. вяно́чнаму вяно́чнай вяно́чнаму вяно́чным
В. вяно́чны (неадуш.)
вяно́чнага (адуш.)		 вяно́чную вяно́чнае вяно́чныя (неадуш.)
вяно́чных (адуш.)
Т. вяно́чным вяно́чнай
вяно́чнаю		 вяно́чным вяно́чнымі
М. вяно́чным вяно́чнай вяно́чным вяно́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Сплеценыя ў кружок лісты, кветкі.

В. з валошак.

Лаўровы в.

2. Тое, што і вянец (у 5 знач.).

3. Тое, што і нізка¹, вязка (у 2 знач.).

В. грыбоў.

|| памянш. вяно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. вяно́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вяночны тып планіроўкі 2/263; 4/176; 7/415; 10/159; 12/650

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каранара-

(лац. coronarius = вяночны)

першая састаўная частка складаных слоў, што выражае паняцце «які мае адносіны да вянечных артэрый сэрца».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)