вяле́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вялю́ |
вялі́м |
| 2-я ас. |
вялі́ш |
веліце́ |
| 3-я ас. |
вялі́ць |
вяля́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вяле́ў |
вяле́лі |
| ж. |
вяле́ла |
| н. |
вяле́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вялі́ |
вялі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ве́лячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяле́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вялю́ |
вялі́м |
| 2-я ас. |
вялі́ш |
веліце́ |
| 3-я ас. |
вялі́ць |
вяля́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вяле́ў |
вяле́лі |
| ж. |
вяле́ла |
| н. |
вяле́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вялі́ |
вялі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вяле́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяле́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак. і незак.
Разм. Загадаць (загадваць) каму‑н. зрабіць (рабіць) што‑н. [Салдат:] — Закон так вяліць: казённае і скарбовае павінна быць на месцы. Лобан.
•••
Яму (ёй і пад.) і бог вялеў — пра бясспрэчнасць чыйго‑н. удзелу ў чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяле́ць ’загадаць’ (Бяльк.). Рус. веле́ть, укр. велі́ти, ст.-рус., ст.-слав. велѣти, чэш. veleti, балг. ве́ля, серб.-харв. вѐљу, славен. veléti. Прасл. *velěti, *velʼǫ. Гэта аблаутная форма да *volʼa. Роднаснае літ. vélti ’хацець’, ст.-інд. vr̥ṇā́ti ’выбірае’, лац. volō ’хачу’ і г. д. Гл. Фасмер, 1, 288; Траўтман, 348.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)